در طی بیش از سه سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت.

همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و در ادامه نیز با شهدای مدافع حرم استان که در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسیدند و سپس با شهدای استان فارس آشنا شدیم.

این بخش از «همراه با شهدا» به  شهید «محمدرضا آغاز»، از شهدای هشت سال دفاع مقدس استان فارس اختصاص دارد تا با زندگی و شخصیت این شهید والامقام، بیشتر آشنا شویم.

شهید «محمدرضا آغاز»

تاریخ و محل تولد: 15 اردیبهشت سال 1346 در روستای شهید آباد شهرستان خرم بید

تاریخ و محل شهادت: 19 دی ماه سال 1365 در عملیات کربلای 5

شهید «محمدرضا آغاز» پانزدهم اردیبهشت سال 1346 در روستای شهید آباد شهرستان خرم بید چشم به جهان گشود.

کلاس پنجم ابتدایی بود که پدرش را از دست داد و تحصیلات را تا اول راهنمایی ادامه داده و سپس برای تأمین معاش خانواده ترک تحصیل کرد و به کار مشغول شد.

با آغاز جنگ تحمیلی از طریق بسیج عازم جبهه شد و سرانجام 19 دی سال 1365 در عملیات کربلای 5 به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار روستای شهید آباد به خاک سپرده شد.

بخشی از وصیت نامه شهید «محمدرضا آغاز»

امام زمانم را تنها نمی‌گذارم

«بسم الله الرحمن الرحیم

 با سلام و درود فراوان به رهبر کبیر انقلاب و سلام بر شهیدان گلگون کفن اسلام از صدر تا اخیر و درود بر رزمندگان جان بر کف اسلام و سلام و درود بر مهدی موعود علیه السلام که تمام مسلمین جهان چشم انتظار اویند.

بار پروردگارا، در ظهور آقا امام زمان(علیه السلام) تعجیل بفرما، بارالها این امام عزیزمان این پیر جماران، نائب بر حق امام زمان(عج) امام خمینی را تا ظهور آقا امام زمان(عج) به طول عمرش بیفزا.

ای مادر مهربان؛ اگر من در راه اسلام شهید شدم و به آرزویم رسیدم مرا حلال کن، گرچه فرزند خوبی برای تو نبوده‌ام و ای مادر مهربان امیدوارم که شیرت را حلالم کنی چون موقعی که من کوچک بودم و شب‌ها تو بیدار می‌ماندی و نمی‌گذاشتی که من گریه و زاری کنم؛ نیمه‌های شب بیدار می‌شدی و این خواب شیرین را بر خود حرام می‌کردی و مرا شیر می‌دادی تا به اینجا رساندی.

مادرجان اگر یادت باشد موقعی که امام امت ما خمینی کبیر را تبعید کردند، گفت: «پشتوانه من آن‌هایی هستند که در گهواره شیر می‌خورند»؛ منظورش ما بود که روزی مثل امروز برای اسلام و دفاع از میهن و انقلاب کوشش کنیم، امروز نوبت به ما رسیده که طرفداری خود را اعلام کنیم، ما که مردم کوفه نیستیم که در روز عاشورا امام حسین(علیه السلام) سرور سالار شهیدان را تنها گذاشتند.

ما نباید این امام عزیز این پیر جماران را تنها بگذاریم، اگر ما این پیرجماران را تنها بگذریم پس چه فرقی با مردم کوفه داریم که ظهر عاشورا امام حسین(علیه السلام) را تنها گذاشتند. باری مادر مهربان از این که من با شما خداحافظی نکردم، عشق حسین (علیه السلام) را در سر داشتم، مرا ببخشید و مرا حلال کنید.

باری مادرجان می‌دانم که در نبودن من زندگی برایتان سخت است، ولی در روز قیامت پیش خداوند متعال و حضرت زینب(سلام الله علیها) روسفید هستید و خواهید بود.

باری برادرجان امیدوارم که مرا ببخشید و مرا حلال کنید. برادرجان می‌دانم که از نبودن من زندگی برای شما سخت و بسی دشوار است، ولی شما باید تمام سختی‌ها را تحمل کنید و خدا را شکر کنید که چنین برادری داشته‌اید که برای اسلام و مسلمین و حفظ قرآن در راه خدا شهید شده است و شما باید افتخار کنید.

باری تمام خواهران از آن ها می‌خواهم که مرا حلال کنند و ببخشند باری از تمام قومان و خویشان و دوستان و آشنایان مرا حلال کنند و مرا ببخشند.

خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار، از عمر ما بکاه و به عمر او بیفزای.

23 بهمن ماه 1363 .»

پایان خبر