در طی بیش از سه سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت.

همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و در ادامه نیز با شهدای مدافع حرم استان که در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسیدند و سپس با شهدای استان فارس آشنا شدیم.

این بخش از «همراه با شهدا» به شهید «فرهاد اجرایی تزنگی»، از شهدای هشت سال دفاع مقدس استان فارس اختصاص دارد تا با زندگی و شخصیت این شهید والامقام، بیشتر آشنا شویم.

شهید «فرهاد اجرایی تزنگی»

تاریخ و محل تولد: 21 آذر سال 1343 در شیراز

تاریخ و محل شهادت: 23 دی ماه سال 1365 در عملیات کربلای 5 منطقه شلمچه

شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» 21 آذر ماه سال 1343 در شیراز دیده به جهان گشود.

تا کلاس سوم دبیرستان در رشته تجربی ادامه تحصیل داد و پس از آن، برای کسب علوم دینی به حوزه علمیه رفت. با آغاز جنگ تحمیلی به منظور اجرای امر رهبر و کمک به رزمندگان راهی خط مقدم جبهه شد.

شهید «فرهاد اجرایی تزنگی» سرانجام 23 دی ماه سال 1365 در عملیات کربلای 5 منطقه شلمچه به شهادت رسید. پیکر پاکش در گلزار شهدای شیراز به خاک سپرده شد.

بخشی از وصیت نامه شهید «فرهاد اجرایی تزنگی»

«بسم الله الرحمن الرحیم

اکنون خوب مى‌دانید اسلام به عنوان یک قدرت معرفى شده و این معرفى باعث شرف و افتخار و سربلندى براى ما مسلمین به خصوص ایران، هم در دنیا و هم در آخرت است. لذا مجبور به پاسدارى از این نعمت هستیم و این پاسدارى میسر نیست مگر به وسیله مسلمین و ایرانیان و این تکلیف واجب بر گردن یکایک ما است که از گردن هیچ‌کس ساقط نمى‌شود مگر با دفاع و به جبهه رفتن.

خود شما مى‌دانید همیشه مسئله‌اى به نام دفاع مطرح بوده و هست. در صدر اسلام این‌هایى که براى ما نقل مى‌کنند دروغ که نیست که مى‌گویند مثلا خانواده‌اى تمام فرزندانش و بالاخره خود مادر و همسرش در راه دفاع از اسلام شهید شدند و حال نوبت ما است که این اخلاق و چیزى را که به ارث برده و به اثبات برسانیم.

وارث انقلاب

شما خود مى‌دانید ما به حق هستیم و این را قلبتان هم مى‌گوید و آیا ما نباید از این حق دفاع کنیم و آیا این دفاع نباید به وسیله ما باشد؟ خب آیا مى‌شود گفت فلانى برود ما مى‌مانیم؟ این شرم‌آور نیست که خانواده‌اى سه شهید و یا حتى تمام اعضاى خانواده‌اش در جبهه شهید شوند و مادر آن خانواده بگوید من شرمنده هستم که بگویم حقم را اداء کرده‌ام و ما بمانیم؟ نه‌تنها شهید نداده بلکه خود را وارث انقلاب هم بدانیم؟!! آیا این درست است؟

اگر از این دنیا بگذریم، آیا روز قیامت را هم مى‌توان از شرم سر بلند کرد و گفت ما به اسلام خدمت کرده‌ایم؟!! نه هرگز. به خدا قسم هیچوقت نمى‌توان اینگونه در مقابل امام حسین(علیه السلام) و حضرت رسول(ص) سر بلند کرد و گفت ما مدافعان دین شما بودیم؛ مگر با نثار جان و مال که آنگاه مى‌توان در مقابل ائمه(ع) سربلند بود.

آیا واقعه عاشورا را که براى ما مى‌گویند دروغ است؟ آیا حسین(علیه السلام) نبود که عزیزان خود را یکایک به خدا هدیه کرد؟ آیا من براى شما بر فرض خوب بودنم از على‌اکبر حسین(علیه السلام) عزیزتر هستم یا اینکه شما از امام حسین(علیه السلام) بهتر هستید؟

نه! باید رفت و همچون حسین(علیه السلام) از دین دفاع کرد و بر فرض به شهادت رسیدن، آیا این شهادت فوض عظیم نیست؟ آنانى که ماندند و 120سال عمر کردند، آیا در مقابل جوانانى که شهید مى‌شوند، شرمنده نیستند، که اى کاش نصیب آنان شده بود، ولى این آرزو را هیچ شهیدى نکرده که اى کاش زنده بود و 120 سال عمر مى‌کرد.»

پایان خبر