اغلب وقتی با اتفاقات و حوادث ناگواری مانند بیماری روبرو
می شویم و یا در شرایطی که احساس کنترل روی موقعیت نداریم، اوضاع برایمان غیرقابل
پیش بینی می شود.

نمونه ای از این موقعیت غیرقابل کنترل ابتلا به کروناویروس
در شرایط فعلی است که پیشنهاد می شود، خبر ابتلای افراد به کروناویروس را اینگونه
بیان کنیم:

1- پیش از هر چیز، مطمئن شویم که این خبر کاملا درست است و
براساس حدس، گمان و نشانه های بالینی صحبت نکنیم.

2-لحن مان باید آرام، صادقانه و حاکی از همدردی باشد.

3-باید در نظر داشت که خبر و اطلاعات باید از روی بی طرفی و
عادلانه باشد؛ به فرد مبتلا برچسب بی خیال، بی مسوولیت و طعنه عدم رعایت نکات
بهداشتی نزینم.

4-پیش از گفتن خبر به بیمار هشدار بدهیم؛ به عنوان نمونه
بگوییم «من متاسف هستم که حامل یک خبر بد برای شما هستم» یا «متاسفم که می خواهم
یک خبر نامطلوب به شما بگویم».

5-در مورد اخبار مربوط به بیماران بهتر است که پزشک معالج
اطلاع رسانی کند و در صورت عدم حضور پزشک، کارکنان بهداشتی و درمانی و یا افراد
بزرگتر خانواده با توجه به شرایط بیمار، اطلاع رسانی لازم را انجام دهند.

6-در مکالمه های تلفنی، منابع حمایتی شنونده را بررسی کنیم؛
مانند «الان کجا هستید؟» یا «کسی همراهتون هست؟»؛ اگر بیمار در حال رانندگی، کار
در ارتفاع، کنار آب، آتش یا مناطق پرخطر است، بگوییم «بعدا با شما تماس میگیرم».

7-بهتر است شنونده خبر ابتلای خود به بیماری را در حضور
کسانی بشنود که خودش دوست دارد آنها حضور داشته باشند، این خبر را در جمع بیان
نکنیم.

8-از قطع مکرر گفت و گوها به دلایل مختلف بپرهیزیم.

9-بهتر است برای گفتن خبر بیماری، موضوع بحث را با آن چه
فرد شنونده و نزدیکان او درباره آن اطلاع دارند، آغاز کنیم.

10-از به کار بردن واژه های فنی و اصطلاحات علمی بپرهیزیم.

11-از بیماری، انگ زدایی کنیم؛ بگوییم «شما به بیماری
کروناویروس مبتلا شده اید»، نگوییم «شما کرونا گرفته اید»، یا «کرونایی هستید».

12-هیجان بیمار را کاهش دهیم، تمرکز بر احساس مخاطب و داشتن
پاسخی همدلانه اهمیت فراوانی دارد.

13-واکنش ها و احساساتی که ابراز می کند را تایید کرده و
احترام بگذاریم.

14-دشوارترین چالش ها در اعلام خبر نامطلوب پاسخ مناسب به
احساسات مخاطب است؛ واکنش های مخاطب می تواند از سکوت گرفته تا باور نکردن، گریه،
عصبانیت و حتی توهین باشد و واکنش های احساسی که مخاطب اغلب براساس شوک، انزوا،
اندوه بروز می کند و گوینده می تواند با احساس حمایتی که به او عطا می کند، همدلی
خود را نشان دهد.

برای نمونه بگوییم«میدونم الان حس خوبی ندارید»، «درک می کنم
شرایط خوبی نیست»،‌ «این بیماری ممکنه برای هر کدوم از ماها پیش بیاد»، «تعداد
بسیاری به این بیماری مبتلا شده و بهبود یافته اند» و «بسیاری از بیماری ها با
پیشرفت علمی پزشکی قابل درمان هستند».

15-وقت کافی در اختیار شنونده و همراهان او قرار دهیم تا
بتوانند تمام احساسات فوری و آنی خود را ابراز کنند.

16-اطلاعات راجع به بیماری و اینکه الان باید چکار کند را
در بخش های کوچک و کم کم بیان کنیم؛ برای نمونه بگوییم«اگر سرفه داشتی، می توانی
مایعات گرم بنوشی و در هوای باز قرار بگیری».

17-اگر احساس کردید که واکنش های هیجانی زیاد است، او را
تنها نگذاریم و یک حامی برایش انتخاب کنیم.

18-اگر در مکالمه تلفنی واکنش هیجانی تند و آسیب زننده ای
را احساس کردیم، تماس خود را ادامه داده تا بیمار به آرامش نسبی برسد و پشت تلفن
بمانیم.

19-به بیمار بگوییم که واکنش های فعلی او طبیعی است.

20-مطمئن شویم بیمار و همراهانش، اطلاعات ارائه شده از سوی ما
را به خوبی شنیده و درک کرده باشند؛ می توان از او پرسید که نخستین کاری که باید
انجام دهد چیست؟ به عنوان نمونه قرنطینه خانگی، رعایت فاصله فیزیکی، ماسک زدن و
عدم حضور در تجمعات

21-به او اطلاع دهیم که کارشناسان سلامت روان شبکه بهداشت و
درمان می توانند به شما و خانواده تان در زمینه کنار آمدن با بیماری و کاهش استرس
و نگرانی تان کمک کنند./103

«قاسم ریحانی»، مسوول واحد سلامت
روانی، اجتماعی و اعتیاد مرکز بهداشت شهرستان داراب