1_ تاثیر مهر و محبت در پیشگیری از آسیب های جنسی:

محبت
به همسر و کودکان را سرلوحه امور خانوادگی قرار دهیم؛ محبت بدون قید و شرط در
ابتدای طفولیت به ویژه کمتر از 2 سالگی اثر قابل توجهی در تکامل شناختی و اجتماعی
کودک در سنین بلوغ و بزرگسالی دارد؛ کودکانی که در طفولیت، آن طور که انتظار می
رود محیط گرم و همراه با محبتی را در خانه تجربه نکرده اند، به علت بروز اشکالات
در گیرنده های هورمونی مغز به احتمال بیشتری مبتلا به آسیب های جنسی می شوند،
همچین کسانی که دوره کودکیشان همراه با مهر و محبت نبوده است و از والدین کتک می خورده اند، احتمال آنکه در
بزرگسالی مورد سوء استفاده جنسی قرار گیرند به مراتب بیشتر است، تحقیقات جدید نشان
می دهد اگر خانم باردار در دوران بارداری مورد بی مهری همسر خود قرار گیرد، احتمال
آنکه فرزندش در همان کودکی دچار مشکلات رفتاری و روانی شود، افزایش می یابد.

 

چنانچه
یک تعامل خوب و سازنده بین کودک و والدین وجود داشته باشد منجر به شکل گیری
دلبستگی ایمن می شود؛ در حقیقت دلبستگی ایمن اساس شکل گیری رفتارهای سازنده
اجتماعی و یک روش پیشگیری از آسیب های اجتماعی است، کودکان با دلبستگی ایمن، بیشتر
احتمال دارد که با قواعد خانواده همسو شوند و این امر در پیشگیری از آسیب های
اجتماعی نقش قابل توجهی دارد.

2_
کودکان از راه چشم یاد می گیرند، نه از راه گوش:

نقش
الگویی خود را در خانه فراموش نکنیم، فرزندان حرکات و رفتارهای ما را دنبال می
کنند نه نصیحت هایمان را؛ اگر می خواهیم فرزندانمان به اینترنت و موبایل وابسته
نشوند خودمان هم رعایت کنیم؛ قرار نیست که در تمام ساعت های اوقات فراغتمان، سرگرم
موبایل باشیم اما از فرزندانمان بخواهیم که از موبایل فاصله بگیرند.

اگر
قرار است فرزندمان به ویژه در دوره کودکی با صحنه های جنسی مواجه نشود، مراقب فیلم
هایی که تماشا می کنیم و سایت های اینترنتی که می رویم باشیم؛ هر فیلمی را جلوی
چشم کودک نگاه نکنیم، شاید برای گروه سنی او مناسب نباشد، گرچه ممکن است فیلمی
مجاز باشد، اما دلیل برآن نیست که اثر سوء بر رفتار کودک نداشته باشد.

اگر
قرار است پسر یا دخترمان در منزل برهنه نباشد، خودمان نیز نباید با بدنی نیمه
عریان در منزل ظاهر شویم.

3_
شرم و حیا را در شخصیت و رفتار کودک نهادینه کنیم:

تلاش
کنیم شرم و حیا را از کودکی در فرزندان نهادینه کنیم، از آغاز کودکی چه در مورد
دختر و چه در مورد پسر، چه در منزل و چه در میهمانی ها، سعی کنیم لباس هایی تهیه
کنیم که کودک به عریان بودن عادت نکند؛ کودک با والدین همجنس به حمام برود و در
حمام، لباس زیر والدین درآورده نشود، به او یاد بدهیم که درآوردن لباس باید در یک
مکان به دور از چشم دیگران باشد.

تقویت
شرم و حیا در کودک باعث تغییراتی سازنده و مثبت در ساختار مغز می شود که حتی با
سایر ابعاد مثبت شخصیتی او از جمله حس بخشندگی، همدردی با دیگران و شکرگزاری نیز
می تواند ارتباط داشته باشد.

تحقیقات
نشان می دهد، در صورتی که کودک در خانه ای بزرگ شود که پدر و مادر قید و بندی به
نحوه لباس پوشیدن، درآوردن لباس و نحوه ابراز عشق به یکدیگر نداشته باشند، احتمال
آنکه زود هنگام وارد مقوله ارتباطات جنسی شود بیشتر است. لازم است با الگو قرار
دادن خود، به فرزندان شرم و حیا را بیاموزیم.

4_
تاثیرات منفی صحنه های تحریک آمیز جنسی اینترنت و ماهواره:

تاثیرهای
مخرب مشاهده صحنه های تحریک آمیز جنسی اینترنت و ماهواره از سوی کودکان و نوجوانان
و حتی بزرگسالان، مورد تاکید محافل علمی دنیاست و برخی عوارض دیدن این صحنه ها
عبات است از: پایین آمدن سن نخستین ارتباط جنسی، رفتارهای خشونت آمیز، افسردگی و
اضطراب، زمینه سازی ناسازگاری زناشویی و طلاق، اعتیاد به اینترنت، بروز رفتارهای
بیمارگونه جنسی، خشن شدن مردان نسبت به زنان، بی رغبتی نسبت به ازدواج، افزایش
احتمال خیانت زناشویی و افزایش احتمال مصرف الکل.

به
تازگی ثابت شده که تماشای مکرر صحنه ها و فیلم های جنسی حتی منجر به تغییرات مخربی
در مغز می شود که با برخی تکنیک های عکسبرداری قابل مشاهده است.

5_مراقب
دوستان فرزندانمان باشیم:

سعی
کنیم با برقراری ارتباط صمیمی با فرزندان خود و وقت گذاشتن برای آنان، در درجه
نخست فضای دوستی و مهر و محبت، بین خود و فرزندان ایجاد کنیم؛ دوستان فرزند خود را
بشناسیم، به مدرسه و جو حاکم بر مدرسه دقت کنیم، تاثیر رفتارهای خلاف دوستان و
صحبت های جنسی بین آنها بر منحرف شدن فرزندانمان یک واقعیت علمی مورد تایید در
بیشتر تحقیقات است، به ویژه در سنین بلوغ تاثیرپذیری فرزندان از همسن و سالان
بیشتر می شود(حدود 14 سالگی)، زیرا در این سنین نظر همسن و سالان برای یک نوجوان
مهم تر از نظر پدر و مادر است، تاثیرهای همنشینی با دوستان ناباب در پسران بیشتر
از دختران است، البته این را نیز بدانیم که در عصر حاضر، تلویزیون و موبایل،
ابردوست فرزندان ما محسوب می شوند و اگر بر محتوای آنها نظارت نداشته باشیم،
ممکن است صدمات جبران ناپذیری بر فرزندمان وارد شود./102

«لیلا قربانی» کارشناس سلامت روان معاونت بهداشت
دانشگاه علوم پزشکی شیراز