کمبود آهن و کم خونی ناشی از
آن یکی از مشکلات عمده تغذیه ای است. اگر برای ساختن گلبول های قرمز خون، آهن
به مقدار کافی در دسترس بدن نباشد، آهن ابتدا از ذخایر بدن مصرف می شود و در صورت
ادامه، ذخایر آهن بدن تخلیه و کم خونی ایجاد می شود.

 

کاهش تولید گلبول های قرمز به دلایل
مختلف ارثی، محیطی، تغذیه ای، عفونی و خود ایمنی رخ می دهد. در کنار این، عوامل اجتماعی، اقتصادی
و جمعیتی، آلاینده های محیطی، خودایمنی و سوء جذب مواد مغذی نیز از عوامل مستعد
کننده کم خونی محسوب می شود.

ضعف، رنگ پریدگی غشای مخاطی و
بستر ناخن و پوست، ضربان نامنظم، سرگیجه خفیف، مشکلات شناختی، بی‌حسی، کرختی یا سردی انتهای
اندام ها از علائم کم خونی است.

بانوان در دوران بارداری، به
علت افزایش حجم خون، رشد جنین و جفت و سایر بافت‌ها به آهن بیشتری نیاز دارند. به
همین دلیل بیش از دیگران در معرض خطر کم‌خونی قرار دارند. از این رو توصیه می شود قبل از بارداری برای پیشگیری از مشکلات
ناشی از کم خونی در این دوران، با مراجعه به پزشک و انجام آزمایش های لازم، در
صورت نیاز از مکمل آهن استفاده شود.

علاوه بر
استفاده از مکمل ها، بهتر است مصرف غذاهای حاوی آهن مانند انواع گوشت ها و حبوبات
در برنامه غذایی روزانه گنجانده شود. همچنین برای جذب بهتر آهن از مواد غذایی بهتر است در کنار غذا از
منابع ویتامینC مرکبات، فلفل دلمه و جعفری ا‌ستفاده شود.

میزان آهن قابل جذب در غذا نیز
بسیار مهم است. جذب آهن غذا اغلب تحت تاثیر شکل آهن موجود در آن است. آهن موجود در
پروتئین‌های حیوانی مانند گوشت گاو، ماهی و پرندگان (آهن هم) بیشتر جذب می‌شود، در
حالی که جذب آهن پروتئین‌های گیاهی مانند سبزی‌ها و میوه‌ها (آهن غیرهم) کمتر است.
باید توجه داشت که ویتامین C جذب آهن سبزی‌ها
و میوه‌ها (آهن غیرهم) را هم بیشتر می‌کند.

«پیام
حقیقت»، کارشناس تغذیه مرکز بهداشت شهدای والفجر شیراز