به طور کلی انواع دهانشویه ها را می توان به دو
دسته درمانی و غیردرمانی تقسیم کرد .

 

دهانشویه
های درمانی همان طور که از نامشان پیداست، برای درمان بعضی بیماری ها از جمله
بیماری های لثه، بدبویی دهان و دیگر موارد مشابه استفاده می شوند.

این نوع
از دهانشویه ها باید از سوی پزشک تجویز شوند، چرا که اگر بیمار به صورت خودسرانه
از آنها استفاده کند، ممکن است دچار عوارض شود.

دهانشویه
های غیردرمانی بیشتر برای موارد بهداشتی به کار می روند و انواع این دهانشویه ها
قابل دسترس و بعضی از آنها دارای الکل و برخی دیگر فاقد الکل هستند.

اگر
دهانشویه های ضدعفونی کننده برای مدت طولانی استفاده شوند، با از بین بردن باکتری
های مفید دهان، باعث می شوند بعضی میکروب ها بیشتر رشد کنند.

مزیت
دهانشویه های حاوی الکل این است که راحت تر جذب مخاط دهان و لثه می شوند و
اثرگذاری شان بیشتر است، اما مضراتی هم دارند مانند اینکه می توانند دهان را خشک
کنند.

وقتی دهان
خشک شود، زمینه برای ایجاد بوی بد دهان نیز فراهم
می شود؛ همچنین اگر طولانی مدت استفاده شوند، حتی می
توانند سبب سرطان های داخل دهانی شوند.

بنابراین
دهانشویه های فاقد الکل، گرچه مزیت الکل را ندارند، اما مضرات حاصل از آن را نیز
ایجاد نمی کنند و ایمن تر هستند.

پس از غذا
خوردن، همیشه مقداری از مواد غذایی روی سطح مینای دندان باقی می ماند. در چنین
حالتی، وقتی از دهانشویه های درمانی استفاده می کنیم، ممکن است با مواد غذایی
واکنش نشان دهد و با ایجاد محیط اسیدی به مینای دندان آسیب بزند.

اگر
دهانشویه بیش از اندازه و طولانی مدت استفاده شود، ممکن است سبب تغییر رنگ
دندان ها شود. این مشکل بیشتر در مورد مصرف طولانی مدت
دهانشویه های درمانی (بیش از یک هفته) مطرح است، اما دهانشویه های بهداشتی اگر
طولانی مدت استفاده شوند، رنگ دندان ها را تغییر نمی دهند.

دکتر
«آسانا طالبان پور بیات»؛ کارشناس سلامت دهان و دندان معاونت بهداشت دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز