سوم خرداد، در قلب تاریخ معاصر ایران، نه فقط یک تاریخ بلکه داستانی از فریاد خون و نجواگر ایمان است؛ در این روز «خونین‌شهر»، با اشک و لبخند، با ایثار و از خودگذشتگی، دوباره متولد شد. این روز، نمادی از روح بلند مردمی است که جانانه پای خاک و ارزش‌هایشان ایستادند.

خرمشهر که روزگاری قلب تپنده اقتصاد ایران بود، در ۴ آبان ۱۳۵۹ به کام سیاهی دشمن افتاد. ۵۷۸ روز، روزهای تاریک اشغال که هر لحظه‌اش بوی غربت و دلتنگی می‌داد، خرمشهر را «خونین‌شهر» ساخت تا ۳۴ روز مقاومت قهرمانانه که همچون فریادی بود از حنجره‌های خسته، نوای پیروزی را در این شهر، طنین انداز ساخت.

بیت‌المقدس؛ پرواز ققنوس از خاکستر درد

اما ققنوس همیشه از خاکستر خود برمی‌خیزد! در بامداد ۱۰ اردیبهشت ۱۳۶۱، با رمز «یا علی»، عملیات غرور آفرین بیت‌المقدس آغاز شد و بیش از ۱۳۰ هزار رزمنده، با اراده‌ای پولادین و ایمانی وصف‌ناپذیر، قدم به میدان نجات دوباره خونین شهر گذاشتند.

هر قدمشان، بغض روزها اسارت بود؛ هر نگاهشان، حماسه آزادی را می‌سرود؛ سه هفته، لحظه به لحظه، خون بر خاک می‌ریخت و حماسه شکل می‌گرفت. تا اینکه در سوم خرداد ۱۳۶۱، ندای «الله اکبر» در خرمشهر طنین‌انداز شد. شهر آزاد شد! خرمشهر به آغوش ایران بازگشت و این پیروزی، معادلات جنگ را برای همیشه تغییر داد.

خرمشهر را خدا آزاد کرد

زمزمه جاودانه حضرت امام خمینی (ره) که فرمودند: «خرمشهر را خدا آزاد کرد»، نه تنها یک جمله، بلکه بیانی بود از عمق ایمانی که این پیروزی را رقم زد.

این فتح، تنها یک موفقیت نظامی نبود، بلکه فتح قلب‌ها بود که نشان داد در برابر اراده و ایمان مردمی که برای حفظ خاک و ارزش‌هایشان، جان فدا می‌کنند، هیچ قدرتی تاب مقاومت ندارد؛ این پیروزی، وحدت و همبستگی ملی ما را به اوج رساند و به دنیا نشان داد که ملت ایران، در سایه ایمان، تسلیم نخواهد شد.

خرمشهر، امروز دیگر فقط یک شهر نیست؛ خرمشهر، نماد غیرت، ایثار و ایستادگی ملتی است که هیچ‌گاه سرافکنده نخواهد شد.

 یاد شهدای این حماسه جاودان و راهشان پر رهرو باد.