سندروم اختلال حرکتی در سالمندان یک وضعیت پزشکی است که به طور عمده در افراد بالای 65 سال و بیشتر رخ می‌دهد و دستگاه عصبی مرکزی و محیطی را نیز درگیر می کند.

این سندروم در سالمندان شایع و بر کیفیت زندگی وعملکرد روزانه آنان، بسیار موثر است. از آنجا که سندروم اختلال حرکتی می‌تواند منجر به افزایش خطر افتادن و صدمه دیدن سالمندان شود، تشخیص دقیق، پیگیری مداوم و درمان مناسب اهمیت زیادی دارد.

چه عواملی این وضعیت را تشدید می کند؟

• بیماری های مزمن
• عوارض دارویی
• افزایش سن
• فاکتورهای محیطی مانند فشارهای روانی
• تغذیه نامناسب

برای جلوگیری از خطر سندروم اختلال حرکتی در سالمندان، می‌توان اقدامات زیر را انجام داد:

• توازن تغذیه‌ای: اطمینان حاصل کنید که سالمندان دارای رژیم غذایی مناسبی هستند که شامل مواد مغذی کافی می‌شود.
• تمرین منظم: تمرین فیزیکی منظم و مناسب برای افزایش انعطاف پذیری و قوای عضلات مفید است.
• مراقبت از استخوان‌ها: مطمئن شوید که سالمندان دارای مقادیر کافی و معقول ویتامین D و کلسیم هستند.
• مراقبت از سلامت روانی: احساسات منفی می‌تواند سبب تضعیف عضلات و عدم توازن در حرکت شوند، بنابراین مراقبت از سلامت روانی نیز اهمیت دارد.
• استفاده از امکانات کمکی: استفاده از امکانات کمکی مانند عصای پیاده‌روی یا کفش‌های ضد‌لغزش می‌توانند از بروز حادثه جلوگیری کنند.
• حفظ محیط امن: اطمینان حاصل کنید که محیط زندگی سالمندان ایمن است.

علایم معمول این سندروم شامل:

• عدم تعادل و لرزش در حالت استراحت یا در حین حرکت
• کندی حرکت
• عدم تناسب در هماهنگی حرکات بدن
• سفتی عضلات
• عدم توانایی در حرکت و ثبات دیگر عضلات

درمان

• فیزیوتراپی: این روش شامل تمرین های تقویتی و انعطاف‌پذیری مختلف است که باعث بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات و مفاصل می‌شود.
• تغذیه سالم: مصرف یک رژیم غذایی سالم و مناسب که حاوی تمامی عناصر غذایی لازم برای حرکت و سلامت عضلات و استخوان‌ها است، می‌تواند برای بهبود وضعیت حرکتی سندروم مفید باشد.
• داروها: در برخی موارد، ممکن است پزشک داروهایی را برای کنترل علایم سندروم اختلال حرکتی تجویز کند.
• مشاوره روان‌شناختی: در برخی موارد، مشاوره روان‌شناختی می‌تواند به افراد کمک کند تا با استرس‌ها و اضطراب‌های مرتبط با این بیماری مقابله کنند.
• در صورت لزوم جراحی نیز می تواند با نظر پزشک صورت بگیرد.

همچنین، مراقبت و پشتیبانی از سالمندان مبتلا به سندروم اختلال حرکتی از اهمیت بالایی برخوردار است. ارتقای کیفیت زندگی این افراد و کمک به آن‌ها در انجام فعالیت‌های روزمره و مشارکت در جامعه، می‌تواند بهبود آن‌ها را تضمین کند.

«عبدالرحیم اسداللهی»، دانشیار گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شیراز