در طی بیش از سه سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت.

همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و در ادامه نیز با شهدای مدافع حرم استان که در دفاع از حرم مطهر حضرت زینب(س) در سوریه به شهادت رسیدند و سپس با شهدای استان فارس آشنا شدیم.

این بخش از «همراه با شهدا» به شهید «احمد دوران»، از شهدای هشت سال دفاع مقدس استان فارس اختصاص دارد تا با زندگی و شخصیت این شهید والامقام، بیشتر آشنا شویم.

شهید «احمد دوران»

تاریخ و محل تولد: 15 فروردین سال 1340 در روستای ایج شهرستان استهبان

تاریخ و محل شهادت: 16 اردیبهشت سال 1361 در دزفول

شهید «احمد دوران» پانزدهم فروردین سال 1340 در روستای ایج شهرستان استهبان دیده به جهان گشود.

تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم در رشته انسانی گذراند. دانش‌آموز بود که به عنوان تک تیرانداز راهی جبهه شد و سرانجام شانزدهم اردیبهشت سال 1361 در دزفول به شهادت رسید.

پیکر پاکش در گلزار شهدای ایج استهبان به خاک سپرده شد.

بخشی از وصیت نامه شهید «احمد دوران»

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ.

به آنانکه در راه خدا کشته مى‌شوند مرده نگویید بلکه آنان زنده‌اند و نزد پروردگار خویش روزى مى خورند. 

سلام بر تو اى پدر و مادر مهربان.

سلام بر شما رنج دیده و کشیده که سالیان دراز در پرورش فرزندنتان زحمات بسیارى متحمل گشته‌اید و اینک من نمى توانم با زبان و قلم خود از بخش‌هایى که دیده‌اید و زحماتى که کشیده‌اید، قدردانى کنم و امید به آنانکه خدا این دین را از گردن من ادا کند و مزد و پاداش شما نزد پروردگار است. 

و حال که این وصیت نامه را مى نویسم رو یکشنبه 12 بهمن ماه 1360 است که در خانه هستم و قرار است فردا که دوشنبه باشد به سوى جبهه اهواز حرکت کنم.

خب وقتى من به جبهه مى‌روم یعنى به مهمانى خدا مى‌روم. حال ممکن است در این مهمانى خدا مرا قبول نکند که به سلامت به دیدار شما مى‌شتابم و اما امکان هم دارد که شهادت نصیبم گشت و خدا مرا قبول کرد و من نیز به خیل شهدا شتافته و به مهمانى خدا رفتم.

 از شما پدر و مادرم عاجزانه و متواضعانه خواهش دارم پس از حرکت من هیچ ناراحت نباشید، بلکه خیلى هم خوشحال باشید و حتى به دیگر مادرانى که فرزندشان آماده حرکت به سوى جبهه هستند، امید و نوید داده و آنها را دلدارى دهید.»

پایان خبر