ﺑﺤﺮان ﻫﺎى ﻧﺎﺷﻲ
از ﺳﺮﻃﺎن ﺳﺒﺐ ﻋﺪم ﺗﻌﺎدل و ﻧﺎﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻓﻜﺮ، ﺟﺴﻢ و روح ﻣﻲ ﺷﻮد، اﻣﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ در
اﻳﻦ دوره ﺑﺮاى ﺑﻴﻤﺎر ﺣﺲ یاس و ﻧﺎاﻣﻴﺪى اﺳﺖ.

 

ﺳﺮﻃﺎن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ
ﺳﺎﻳﺮ ﺑﻴﻤﺎرى ﻫﺎى ﻣﺰﻣﻦ، ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺑﻴﺸﺘﺮى ﺑﺮ روى اﻣﻴﺪ دارد؛ ﺷﺎﻳﺪ ﺑﻪ دﻟﻴﻞ آن اﺳﺖ ﻛﻪ
ﺗﺸﺨﻴﺺ ﺳﺮﻃﺎن ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﺣﺴﺎس اﺿﻄﺮاب، ﺗﺮس و ﻋﺪم اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ درﻣﺎن ﻣﻲ ﺷﻮد. از
سویی دیگر در طوب فرآیند درﻣﺎن اﻳﻦ ﺑﻴﻤﺎران نیز فرد با ﺗﻐﻴﻴﺮات ﻇﺎﻫﺮى و ﻣﺸﻜﻼت روﺣﻲ
مواجه است. به گونه ای که یافته ها نشان می دهد اضطراب و افسردگی به عنوان یک پریشانی
روانی رایج در اکثر بیماران مبتلا به سرطان دیده
می شود.

افسردگی و اضطراب باعث، کمبود
انرژی و علاقه نسبت به ادامه درمان و کاهش کیفیت زندگی بیماران
مبتلا به سرطان، همچنین باعث اختلال در روابط بین فردی، درک سلامتی و علایم جسمی می
شود.

در مطالعه ای بروز اختلالات روانی
را در مبتلایان به سرطان 30 تا 40درصد و
ابتلا به استرس و اضطراب در مراحل اولیه معالجه را درحدود 80درصد گزارش کرده
اند.

شیوع افسردگی
نیز در مبتلایان به سرطان گزارش شده که با درد، پیشرفت بیماری، سطح وابستگی و افزایش ناتوانی، افزایش می
یابد.

اما در این میان
ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ از ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎى ﻣﻬﻢ ﻣﺮاﻗﺒﺖ در بیماری ﺳﺮﻃﺎن اﺳﺖ. ﻣﻨﻈﻮر از ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ، ﺑﺮﻗﺮارى ﻳﻚ
ﺗﻌﺎﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﻗﺮارى ارﺗﺒﺎط ﺷﺮوع ﻣﻲ ﺷﻮد و ﺑﺎ ﺗﺪاوم آن، ﺑﻪ اﻳﺠﺎد
ارﺗﺒﺎﻃﻲ ﻫﻤﺪﻻﻧﻪ و در ﻧﻬﺎﻳﺖ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻪ اﻳﻤﻨﻲ ﺑﺮاى ﺑﻴﻤﺎر ﻣﻲ اﻧﺠﺎﻣﺪ.

این سطح از ارﺗﺒﺎط
ﺑﻪ اﻓﺮاد ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺷﺮاﻳﻂ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﻛﻨﻨﺪ و اﺣﺴﺎس ﺑﻬﺘﺮى درﺑﺎره ﺧﻮد ﺑﺴﺎزﻧﺪ.
اﻓﺰاﻳﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ، اﺣﺴﺎس ﺗﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﮔﺮوه، ﺗﻘﻮﻳﺖ ﺗﻮاﻧﺎیی ﻳﺎ ﺷﺎﻳﺴﺘﮕﻲ اﻧﺠﺎم وﻇﺎﻳﻒ
ﺿﺮورى، ﻫﻤﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺷﻜﺎل ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺪ.

ﺗﺤﻘﻴﻘﺎت ﻧﺸﺎن
داده اﺳﺖ ﻛﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﻧﻘﺶ ﻋﻤﺪه اى در ﺗﻄﺎﺑﻖ و ﻛﻨﺎر آﻣﺪن ﺑﺎ ﺑﻴﻤﺎرى ﻫﺎى ﻣﺰﻣﻦ و
ﺟﺪى، ﭼﻮن ﺳﺮﻃﺎن دارد.

بنابراین به
خانواده های که درگیر بیماران مبتلا به سرطان هستند، توصیه می شود در راستای
افزایش روحیه و پیشگیری از انزوا و افسردگی در فرد مبتلا به سرطان، او را تنها
نگذارند و سعی کنند ارتباطات خانوادگی و فامیلی با فرد بیمار را مدیریت کنند؛ به
طوری که افرادی که از نظر عاطفی ارتباط خوبی می توانند با فرد بیمار داشته باشند و
باعث القای حال خوب در فرد بشوند، او را تنها نگذارند و این حس را در فرد ایجاد
کنند که ما کنار تو هستیم و از رسیدگی و کنار تو بودن خسته نمی شویم و کمک می کنیم
نیازهای تو را برآورده کنیم تا احساس امنیت خاطر در فرد باقی بماند./ برزگری

دکتر «طیبه
رخشانی»، پزشک و دانشیار آموزش بهداشت و ارتقای سلامت گروه بهداشت عمومی
دانشکده بهداشت