فقدان
و مرگ عزیزان که در اثر کرونا ویروس از بین رفته اند، می تواند موجبات استرس
کودکان را فراهم آورد.

 

بچه ها
همانند بزرگترها در مواجهه با از دست دادن و فقدان یک عزیز، دچار واکنش سوگواری می
شوند، بنابراین به محض گریه یا بی تابی کودک، نباید یادآوری کرد که گریه بد است و
دیگران با دیدن اشک ها غمگین می شوند.

بیشتر
بزرگسالان تمایل ندارند درباره مشکلات و فقدان عزیزان با کودکان خود صحبت کنند که
یکی از مهمترین دلایل آن ایجاد درد و رنج در خود والد و یا بزرگترها است.

قدرت
کلام ضعیف تر کودکان نسبت به بزرگترها یکی از مهمترین عللی است که کودکان نمی
توانند به درستی احساسات خود را کنترل و یا بیان کنند، ممکن است بزرگسالان اصلا
متوجه تغییر حالات روحی و روانی کودکان نشوند، بنابراین باید ار طریق رفتار کودکان
متوجه شویم که چه احساسی دارند و در چه شرایطی به سر می برند.

فقدان
عزیزان و یا از دست دادن، بخش جدا نشدن زندگی است، بنابراین به هر میزان که از این
مسائل اجتناب یا فرار کنیم، باز هم احتمال این که خودمان یا بچه ها، از دست دادن
را تجربه کنیم زیاد است، حتی این از دست دادن می تواند از دست دادن معلم، دوست و
یا همکلاسی باشد، حتی از دست دادن یک توانایی، مثلا در اثر ضربه و یا حادثه می تواند
در کودکان واکنش سوگ ایجاد کند.

فقدان
و مرگ عزیزان که در اثر کروناویروس از بین رفته اند، می تواند موجبات استرس کودکان
را فراهم آورد، اگر کودکی در شرایط دیگری پدر و مادر و یا یکی از عزیزان خود را از
دست دهد، به احتمال زیاد از این فقدان کمتر آزار می بیند، چرا که اطرافیان بیشتر
در کنار او بوده و نقش حمایتی پررنگ تری را تجربه می کند، اما در این بازه زمانی
با توجه به توصیه های بهداشتی مبنی بر محدودیت ارتباط و تماس فیزیکی، کودکان و حتی
بزرگسالان بیش از پیش در معرض خطر افسردگی قرار می گیرند.

ترس از
گفت و گو و عدم آگاهی کافی از چگونگی رفتار با کودکان، مهمترین عاملی است که در
بیشتر موارد باعث می شود که با کودکان ارتباط مناسبی نداشته باشیم. در این شرایط
لازم است فردی آگاه که ارتباط نزدیک و موثری دارد از کودک مراقبت کند. این فرد
باید مسوول مراقبت از کودک را به عهده بگیرد و او را تنها نگذارد. در واقع فرد
موردنظر باید انقدر به کودک نزدیک باشد که کودک بتواند احساسات خود را آشکارا بیان
کند.

بزرگسالان
باید اجازه دهند کودکان احساسات خود را در فقدان ها آشکار کنند و به محض اینکه
کودک گریه یا بی تابی می کند، مدام به او یادآوری نکنند که گریه بد است./105

«خداخواست جاوید آل سعدی» کارشناس ارشد روانشناسی بالینی
بیمارستان اعصاب و روان استاد محرری

پایان خبر