ضدعفونی‌کننده‌ها گروهی از مواد شیمیایی هستند که برای از بین بردن میکروارگانیسم‌ها، از جمله ویروس‌ها، بر روی سطوح و یا پوست استفاده می‌شوند. این مواد به طور خاص برای غیرفعال کردن ویروس‌ها طراحی شده‌ و می‌تواند از انتشار و انتقال ویروس‌های بیماری‌زا جلوگیری کند. در ادامه با مهم‌ترین مواد شیمیایی ضدعفونی‌کننده و نحوه عملکرد آن‌ها آشنا می شویم.

1-الکل‌ها

الکل‌های اتیلیک (اتانول)  رایج‌ترین مواد ضدعفونی‌کننده هستند که بر روی طیف وسیعی از ویروس‌ها، از جمله ویروس‌های دارای انولوپ (مانند ویروس کرونا، آنفلوانزا و HIV ) تاثیر دارند.

نحوه عملکرد: الکل‌ها با تخریب پروتئین‌ها و حل کردن غشاهای لیپیدی ویروس‌ها، آن‌ها را غیرفعال می‌کنند. الکل‌ها اغلب در غلظت 70 تا 90 درصد بهترین عملکرد را دارند.

کاربرد: الکل‌ها برای ضدعفونی سطوح و دست‌ها بسیار مناسب هستند. ژل‌های الکلی برای ضدعفونی دست‌ها به طور گسترده‌ای استفاده می‌شود.

محدودیت‌ها: الکل‌ها بر ویروس‌های بدون انولوپ (مانند نوروویروس) اثربخشی کمتری داند و استفاده طولانی مدت از آن‌ها می‌تواند باعث خشکی و تحریک پوست شود.

2-هیپوکلریت سدیم (سفیدکننده)

هیپوکلریت سدیم که به عنوان سفیدکننده نیز شناخته می‌شود، یک ماده ضدعفونی‌کننده قوی است که بر طیف گسترده‌ای از میکروب‌ها و ویروس‌ها موثر است.

نحوه عملکرد: این ماده با آزاد کردن کلر فعال به پروتئین‌ها و اسیدهای نوکلئیک ویروس‌ها حمله می‌کند و آن‌ها را تخریب می‌کند.

کاربرد: سفیدکننده‌ها اغلب برای ضدعفونی سطوح مانند کف‌ها، میزها و ابزارهای پزشکی استفاده می‌شود. محلول‌های رقیق‌شده آن (0.1 تا 0.5 درصد) برای از بین بردن ویروس‌هایی مانند ویروس کرونا توصیه می‌شود.

محدودیت‌ها: سفیدکننده‌ها می‌توانند برای پوست و سطوح آسیب‌رسان باشند و بوی قوی آن‌ها ممکن است مشکل‌ساز باشد. همچنین، محلول‌های سفیدکننده به مرور زمان از بین می‌روند و باید به طور مرتب تهیه و استفاده شود.

3-  پراکسید هیدروژن (آب‌اکسیژنه)

پراکسید هیدروژن یک ماده ضدعفونی‌کننده قوی با خواص آنتی‌ویروسی است که بر طیف وسیعی از ویروس‌ها، از جمله ویروس‌های دارای انولوپ و برخی ویروس‌های بدون انولوپ موثر است.

نحوه عملکرد: پراکسید هیدروژن با تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن به اجزای سلولی ویروس‌ها حمله می‌کند و غشا و ماده ژنتیکی آن‌ها را تخریب می‌کند.

کاربرد: این ماده اغلب برای ضدعفونی سطوح، تجهیزات پزشکی، و حتی در برخی موارد برای ضدعفونی زخم‌ها استفاده می‌شود. غلظت‌های 0.5 تا 3 درصد برای ضدعفونی مناسب است.

محدودیت‌ها: غلظت‌های بالای پراکسید هیدروژن می‌تواند برای پوست و چشم‌ها مضر باشد. همچنین ممکن است به برخی سطوح حساس مانند فلزات آسیب برساند.

در بخش دوم این مطلب، با دیگر مواد شیمیایی ضدعفونی‌کننده موثر بر ویروس‌ها آشنا می شویم.

دکتر «مهرداد محمدی»، عضو هیات علمی گروه باکتری شناسی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز