سندرم خستگی مزمن با بروز علائمی مانند احساس خستگی شدید، بیشتر با درد عضلانی و سر درد، تب
خفیف، علائم گوارشی و حساسیت غدد لنفاوی که دست کم 6 ماه طول بکشد تعریف می شود.

 

علت این بیماری هنوز ناشناخته است و در صورتی مطرح می شود
که دلایل جسمی و روانی دیگری آن را توجیه نکند.

این خستگی ممکن است با اختلال در حافظه و تمرکز، گلو درد،
درد مفاصل و اختلال خواب همراه باشد. این سندرم 50 درصد از فعالیت های بیمار را
کاهش می دهد و شروع آن اغلب تدریجی است. این اختلال باید از اختلالاتی مثل کم کاری
تیروئید، ام اس و اختلالات عفونی جداگانه بررسی شود.

80 درصد این افراد به اختلال افسردگی اساسی به طور همزمان
مبتلا هستند که در این صورت باید افسردگی همراه نیز درمان شود.

در خستگی مزمن، علاج خود به خودی نادرست است، اما بهبود
نسبی دیده می شود و بیمارانی بیشترین پیش آگهی را دارند که سابقه بیماری اعصاب
قبلی داشته باشند و با حفظ ارتباطات اجتماعی خود، به فعالیت های معمول خود ادامه
می دهند.

درمان خستگی مزمن به طور کلی حمایتی است و پزشک علاوه بر
معاینه طبی دقیق باید مشکلات بیمار را به رسمیت بشناسد. در این بیماری درمان طبی نیست و رویکرد اصلی شامل استفاده
از داروهای ضد درد برای بدن درد است.

برای درمان باید بیمار را تشویق کرد، فعالیت های روزانه
خود را از سر گیرد و از ورزش درمانی استفاده کند. در صورت وجود افسردگی همزمان از
روان درمانی حمایتی و شناختی – رفتاری و گروه درمانی می توان استفاده کرد./105

دکتر «لیلا رازقیان» روانپزشک و رئیس بیمارستان اعصاب و
روان استاد محرری

پایان خبر