با
تشویق خلاقیت و تخیل، کودکان بهتر می توانند به روابط تازه و درک بهتر پدیده ها
دست پیدا کنند؛ کودکان معمولا در مورد جهان پیرامون خود کنجکاوند و می خواهند
ارتباط خود را با آنها کشف کنند، کودکان از طریق تخیل، احساسات شان را به نحوی غیر
کلامی منتقل و افکار خود را بیان می کنند.

برای
مثال از طریق نقاشی یا بازی، نقش هایی در تخیلات خود به عهده می گیرند، ادراک و
فهم خود را از جهان نمایان می کنند و درباره مفاهیم تازه می اندیشند و یا مفاهیم
جدیدی را می آفریند و با شناخت بهتر هویت خود، عزت نفس پیدا می کند.

کودکان
باید تصور و دید متعلق به خود را نسبت به جهان بسازند؛ تجاربی که ما در سال های
اولیه در اختیار کودک قرار می دهیم در رشد آینده او تاثیرات چشمگیری دارد و هر
اندازه این تجارب غنی تر باشد کودکان فرصت های بیشتری برای رشد و آمادگی درک مسائل
پیدا می کنند.

بیشتر
چیزهایی که کودکان کشف می کنند تازه نیستند و مدت ها قبل دیگران آنها را کشف کرده
اند، اما این کشفیات برای کودک تازگی دارد و این کشف به عنوان خلاقیت در نظر گرفته
می شود.

بین
فرایند خلاق و بازی، هم پوشانی وجود دارد و بازی و خلاقیت ویژگی های مشترکی دارند.

در
کودکان انعطاف پذیری و مهارت های حل مساله را تقویت می کنند، هر تجربه امکاناتی را
برای یادگیری فراهم می کند و اگر والدین از این موضوع آگاه نباشند، ممکن است کودک
از این امکانات محروم شود؛ والدین باید اطمینان داشته باشند تجاربی که کودک به دست
می آورد به اندازه کافی گسترده است و در این باره باید تعادل را نیز در نظر بگیرند
و فقط در یک حوزه متمرکز نشوند؛ باید کودکان را هدایت کنند که به امکانات دسترسی
پیدا کنند و رشد فکری آنها را مدام ارزیابی کنند، باید به کودکان زمان کافی برای
تکرار و کاوش داده شود تا به درک خود عمق بخشند.

کودکان
ظروف خالی نیستند؛ آنان عقاید و افکار و آرزوهای خود را برای آفریدن دارند و مسوولیت
والدین این است که مهارت های کنونی کودکان را درک کنند و آنها را رشد دهند؛ والدین
معمولا در طرفداری از فرزند خود تعصب دارند، اما مربیان می توانند نقش واقع گرایانه
تری داشته باشند و کودکان را با انتظاراتی که جهان گسترده تر از آنها دارد، آشنا
کنند.

والدین
تا جایی که به فرزندان خودشان مربوط است مهارت دارند، اما مربیان در زمینه مراحل
دقیق رشد کودکان مهارت دارند؛ پس می توانند برای کودک در محیط مهد کودک و مدرسه
بهترین موقعیت را فراهم کنند؛ باید همدلانه به کودکان کمک کنیم تا از توانایی خود بیشترین
بهره را ببرند و راه و روش خود را پیدا کنند و فقط از دیگران تقلید نکنند، باید
برای فعالیت های خودانگیخته کودکان ارزش قائل شویم و مهارت های ارادی را از طریق
تشویق و تفکر انتقادی، گسترش دهیم.

دکتر «لیلا رازقیان» روانپزشک و رئیس بیمارستان اعصاب و
روان استاد محرری

پایان خبر