اغلب ما به هنگام خرید، بارها به محصولات شیرین
شده با شیرین کننده های رژیمی (یا شیرین کننده های مصنوعی) برخورد کرده ایم.

 

به طور کلی شیرین کننده های رژیمی، به دو دسته
عمده شیرین کننده های مصنوعی بدون کالری یا تقریبا بدون کالری (مانند آسپارتام،
آسه سولفام پتاسیم، ساخارین، استویا) و شیرین کننده ها با کالری اندک (همچون
سوربیتول، گزیلیتول و ایزومالت) تقسیم می شوند. میزان مصرف شیرین کننده های مصنوعی
یا سایر ترکیباتی که می توانند برای بدن مضر باشند، بر اساس دریافت روزانه قابل قبول (ADI) بیان می شود:

آسپارتام: اغلب
به صورت قند و شکر رژیمی یا در انواع آب نبات و نوشابه استفاده می شود. مصرف این
شیرین کننده در بیماران مبتلا به فنیل کتونوری و تیروزینمی ممنوع است و توصیه می
شود که در زنان باردار و شیرده تنها با مشورت پزشک مصرف شود.

آسه سولفام پتاسیم (آسه سولفام کا): اغلب
در تولید انواع نوشابه، بستنی، آدامس و قهوه فوری قابل استفاده است.

ساخارین: به
طور معمول در تولید انواع نوشیدنی ها و غذاهای کم کالری استفاده می شود.

استویا: اغلب
در انواع نوشیدنی، آدامس، گز، آب نبات و یا در بسته بندی هایی همچون بسته بندی شکر
(به عنوان شیرین کننده سر میز) قابل استفاده است. این شیرین کننده در بدن هضم و
جذب نمی شود./ف.نوروزی فرد

دکتر «سیده مریم عبداله زاده» دکترای تخصصی علوم تغذیه
دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز