اغلب ما به هنگام خرید، بارها به محصولات شیرین
شده با شیرین کننده های رژیمی (یا شیرین کننده های مصنوعی) برخورد کرده ایم. در
بخش دوم این مطلب با انواع این شیرین کننده ها و موارد مصرف آن ها بیشتر آشنا می شویم:

به طور کلی شیرین کننده های رژیمی، به دو دسته
عمده شیرین کننده های مصنوعی بدون کالری یا تقریبا بدون کالری (مانند آسپارتام،
آسه سولفام پتاسیم، ساخارین، استویا) و شیرین کننده ها با کالری اندک (همچون
سوربیتول، گزیلیتول و ایزومالت) تقسیم می شوند:

سوربیتول: اغلب
در انواع مربا، عسل، آب نبات و نوشابه های رژیمی استفاده می شود. شیرینی سوربیتول،
در مقایسه با شکر معمولی حدود درصد60 بوده و میزان قند آن، به عنوان نوعی قند
الکلی، نصف آن است. مصرف زیاد این شیرین کننده به دلیل ایجاد اسهال توصیه نمی شود.

زایلیتول:
نوعی قند الکلی که به طور معمول در تولید انواع آدامس، دارو و مکمل های غذایی قابل
استفاده است. زایلیتول در مقایسه با شکر معمولی، درصد شیرینی مشابه و حدود 40 درصد کالری کمتری دارد. این شیرین
کننده می تواند اثرات مثبتی در پیشگیری از پوسیدگی دندان داشته باشد.

ایزومالت: اغلب
در تولید انواع آب نبات، شکلات، آدامس و مرباهای رژیمی قابل استفاده بوده و منجر
به پوسیدگی دندان نمی شود. شیرینی ایزومالت، در مقایسه با شکر معمولی حدود 55 درصد
بوده و میزان کمی قند و کالری برای بدن به همراه دارد./ف.نوروزی فرد

دکتر «سیده مریم عبداله زاده» دکترای تخصصی علوم تغذیه
دانشکده تغذیه و علوم غذایی شیراز