در طب سنتی چین از تخم شنبلیله به عنوان تونیک و برای
درمان ضعف پاها استفاده می شود. در هند علاوه بر استفاده از این گیاه به عنوان
چاشنی در غذا، به عنوان محرک تولید شیر نیز استفاده می شود. از شنبلیله برای درمان
سوء هاضمه و طاسی سر نیز استفاده شده است. در روم باستان از شنبلیله برای القای
زایمان استفاده می شده است.

مصرف دست کم پنج گرم تخم شنبلیله باعث کاهش قند خون می
شود. مقادیر پایین تر ممکن است موثر نباشند.

این خاصیت شنبلیله به دلیل کاهش جذب قند از روده و افزایش ترشح
انسولین باشد. در مطالعه ای اثر کاهنده قند خون تخم خام شنبلیله از نوع آب پز آن
بیشتر بود. در صورت مصرف همزمان شنبلیله با داروهای کاهنده قند خون، سطح قند خون
باید پایش شود.

در مطالعات کاهش تری گلیسرید و کلسترول نیز به دنبال مصرف
شنبلیله دیده شده است. بخشی از این اثر ممکن است به دلیل افزایش دفع کلسترول از
صفرا باشد. تخم شنبلیله ممکن است باعث کاهش درد قاعدگی نیز شود.

نکات مورد توجه در زمان مصرف شنبلیله:

زنان باردار باید از مصرف زیاد از حد شنبلیله خودداری نکنند.
در مطالعات حیوانی تاثیر محرک این گیاه بر انقباضات رحم مشاهده شده است.

شنبلیله به دلیل داشتن مقادیر زیادی فیبر موسیلاژ،
ویسکوزیته زیادی در روده ایجاد می کند. بنابراین ممکن است بر روی جذب داروهای
خوراکی اثر بگذارد. در نتیجه داروهای خوراکی باید با فاصله از ترکیبات حاوی شنبلیله
مصرف شوند.

مصرف شنبلیله در کنار داروهایی که سطح پتاسیم خون را کاهش
می دهند مانند بعضی دیورتیک ها، مسهل ها، کورتون ها و مواردی از این قبیل ممکن است
باعث تشدید افت پتاسیم خون شود.

«فاطمه نوری پور» کارشناس ارشد تغذیه بالینی دانشکده تغذیه
و علوم غذایی