الگوهای پرخاشگرانه رفتار، شایعترین دلایل ارجاع کودکان و
نوجوانان برای مداخله روانپزشکی است. در زمینه عوامل خطرساز برای بروز رفتار
پرخاشگرانه در کودکان می توان به بدرفتاری با کودک نظیر کودک آزاری جسمی، روانی و
جنسی، غفلت، سوء رفتار هیجانی و فرزندپروری خشن اشاره کرد.

 

همچنین مواجهه مزمن با خشونت در تلویزیون و بازی های
ویدیویی باعث کاهش سطح همدلی در کودکان می شود که خطر بروز رفتار پرخاشگرانه را به
همراه دارد.

اختلال سلوک مجموعه پایداری از رفتارها در کودک یا نوجوان
است که به مرور شکل می گیرد و مشخصه آن پرخاشگری و نقض حقوق دیگران است.
پرخاشگری ممکن است به شیوه های جسمانی، تهدید دیگران، تخریب اموال دیگران، دزدی و
فریبکاری و نقض مکرر قانون بروز پیدا کند.

این کودکان اغلب زورگو و قلدر هستند و دیگران را تهدید می کنند.
قبل از 13 سالگی از مدرسه فرار می کنند. احساس پشیمانی از کرده های خود
ندارند و در مورد عملکردشان نگران نیستند و همدلی نمی کنند.

تحقیقات نشان می دهد شیوع اختلال سلوک در پسرها چهار تا
دوازده برابر از دخترها بیشتر است.

عوامل ژنیتیکی و فرهنگی اجتماعی و روانشناختی در شکل گیری
این اختلال نقش دارد. ضعف تنظیم هیجان در کودکان با میزان بالاتر پرخاشگری و
اختلال سلوک همراه است. در کودکان پرخاشگر نوار مغز متفاوت از کودکان طبیعی است.

برای درمان این کودکان از مداخلات روانی اجتماعی، درمان
شناختی، رفتاری و آموزش حل مساله و گاهی مداخلات دارویی استفاده می شود.

دکتر «لیلا رازقیان» روانپزشک و ریس بیمارستان استاد محرری