مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع
مقدس، در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور
میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم
کرده که در روزهای دوشنبه هر هفته، با این آلاله های جاویدان آشنا می شویم. در این
مطلب با شهید «جمشید
پای خوان» بیشتر آشنا می شویم.

 

شهید جمشید پای خوان

تاریخ و محل ولادت: 1فروردین1330،
نورآباد ممسنی

تاریخ و مکان شهادت: 4آبان1359،
فارسیان اهواز

محل خدمت:
هلال ‌احمر ممسنی

برشی از کتاب پروانه های بی پروا؛ معرفی و زندگینامه شهدای دانشجو و کارمند دانشگاه علوم
پزشکی شیراز

شهید «جمشید
پای ‌خوان»
متولد 1330 نورآباد ممسنی بود. شهری که آوازه‌ مردمان لُرزبانش در میدان‌ های نبرد
همواره به گوش تاریخ رسیده است. او در خانواده‌ ای متدین و بعد از تولد هشت فرزند
دختر به دنیا آمد. در سه‌ سالگی نیز غم از دست دادن پدر بر چهره‌ معصومش نشست. در
آن زمان به ‌خاطر سیستم کدخداسالاری که در اکثر روستاهای ایران قبل از انقلاب وجود
داشت، خانواده‌ جمشید نیز بعد از فوت پدرشان از آسیب این سیستم خان ‌سالاری، در
امان نماندند و تمام زمین‌ ها و دارایی‌هایشان از دست رفت؛ اما بعد از الطاف الهی،
تنها صبوری و زحمات مادرش بود که توانست علی‌ رغم مشکلات فراوان روزگار، فرزندان را
از آب و گل دربیاورد. بچه‌ها کم‌ کم بزرگ شدند و جمشید هم با روحیه‌ غیرتمندی که
داشت، این بار به ‌عنوان مرد خانواده، به دنبال کسب روزی حلال برای اهل خانه پا به
میدان کار گذاشت. در ابتدای کار به سراغ کشاورزی رفت؛ اما بعد از مدتی برای کار در
یک شرکت نفت به جزیره‌ لاوان رفت. در سن 20 سالگی ازدواج کرد و پس از آن برای مدت
کوتاهی به تهران مهاجرت کرد تا بلکه بتواند با کار در آنجا، معیشت خانواده ‌اش را
بهتر تأمین کند. چند سالی را در تهران زندگی کرد تا اینکه در سال 1357 تصمیم گرفت برای
همیشه در شهرش ممسنی ماندگار شود. آنجا بود که برای اولین بار در زادگاهش، فعالیت‌ های انقلابی
اش بر ضد رژیم پهلوی شروع شد. با پیروزی انقلاب و سرنگونی رژیم منحوس پهلوی به
عضویت بسیج درآمد و به شناسایی و مبارزه با گروهک‌ های ضدانقلاب پرداخت تا جایی که
چندین بار به جانش سوء قصد کردند.

اوایل
انقلاب و طعم خوش پیروزی همزمان شده بود با استخدام جمشید در هلال‌احمر شهرستان
ممسنی. از یک ‌طرف حملات و فعالیت‌ های ضدانقلاب در بعضی شهرها همچنان ادامه داشت
و از طرف دیگر، شروع جنگ تحمیلی آرامش هموطنان را ربوده بود. در آن زمان جمشید چهار
فرزند داشت؛ اما او عزمش را جزم کرد و بالاخره راهی مناطق جنگی شد. مدتی در جبهه
های جنگ دلاورانه حضور داشت، تا اینکه در تاریخ 4آبان59 به شهادت رسید. ساعاتی قبل
از شهادتش، به دوستان و همر‌زمانش گفته بود که: «من می ‌دانم که شهید می‌ شوم.» به
همین خاطر قبل از رفتن به منطقه، غسل شهادت انجام داده بود.

شهید جمشید پای‌ خوان اولین شهید نورآباد ممسنی است و چون پیکرش برنگشت، به‌ عنوان
شهید مفقودالاثر شهرش شناخته شد.