در طی بیش از دو سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه
سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق
علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی،
شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی
شهدای استان فارس ادامه یافت. همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم
پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات
بیماران جنگیدند آشنا شدیم و 9 شهید مدافع سلامت دانشگاه را در این بخش معرفی
کردیم. در ادامه با شهدای مدافع حرم آشنا می شویم که مطلب امروز بخش همراه با شهدا
به شهید «ابوذر فرح بخش»، از شهدای
مدافع حرم استان فارس اختصاص دارد.

 

شهید
ابوذر فرح بخش 

تاریخ و محل تولد: 30/6/1360 روستای بانوج شهرستان داراب

تاریخ و محل شهادت: 8/1/1396 شهر تله شیحه در سوریه

شهید ابوذر فرح بخش در 30 شهریور سال 1360 به دنیا آمد.
دوران ابتدایی را در مدرسه شهید یوسف بهار درس خواند و تحصیلاتش را تا مقطع دیپلم
در شهرستان داراب به پایان رساند، سپس در سال 1380 به خدمت سربازی رفت.

شهید فرح بخش در سال 1390 برای نخستین بار به قصد زیارت به
سفر کربلا و سوریه می رود که تاثیرات معنوی بسیاری در او به همراه داشت.

در سال 1391 به عنوان فرمانده پایگاه بسیج شهید آیت الله دستغیب
بانوج انتخاب شد و در طی دوران مسوولیتش توانست جوانان بسیاری را جذب بسیج کند.
شهید ابوذر فرح بخش عضو گردان 307 جنت شهر و فرمانده عملیات حوزه امام حسن مجتبی (ع)
شهرستان داراب نیز بود.

یکی از آرزوهای این شهید عزیز، خدمت در حرم علی بن ابی طالب
(ع) بود که بالاخره موفق شد به مدت 70 روز در سال 1395 در نجف اشرف به همراه
دوستانش به کار تعمیر و مرمت صحن های حرم بپردازد.

سرانجام شهید ابوذر فرح بخش بعد از دیدن دوره های آموزشی از
گردان 307 جنت شهر داراب به شیراز و سپس از لشکر عملیاتی 19 فجر استان فارس در
تاریخ 28 اسفندماه 1395رهسپار کشور سوریه شد. به گفته همرزمانش در تمامی عملیات ها
داوطلب بود، تا اینکه در روز 8 فروردین 1396 با اصابت گلوله تک تیرانداز نیروهای
داعشی از پشت سر مورد هجوم قرار می گیرد و به شهادت می رسد و در تاریخ 15 فروردین
همان سال پیکرش در محل زادگاهش تشییع و به خاک سپرده شد.

وصیت
نامه شهید:

... هم اکنون که این وصیت نامه را می نویسم با اعتقاد کامل
و یقینی آشکار به وحدانیت خداوند و قرآن و اهل بیت عترت و طهارت (ع) در راهی که
آرزوی بنده بوده است و برای دفاع از حریم اهل بیت عترت و طهارت (ع) و برای خدا پا
نهاده ام و امیدوارم که فردای قیامت شرمنده بی بی فاطمه زهرا (س) نباشم و این را
با تمام وجودم به مادرم و خواهر و همسرم و برادرانم می گویم: اگر خداوند مرا قابل
دانست که در این راه به شهادت رسیدم برای بنده گریه نکنید و بلکه خوشحال باشید،
چون این راه نصیب هر کسی نمی شود و به این فکر باشید که بی بی زینب کبری (س) یک
بار دیگر اسیری نکشد و برای بی بی زینب کبری (س) و مصیبت هایی که کشیده اند در راه
خدا گریه کنید، که شهادت آرزوی هر شخص آزاده است.

در ضمن ما برای مبارزه می رویم و جهاد در راه خدا و اگر
خداوند مرا قابل دانست شهادت را نصیب بنده بفرماید... بنده خواستم که بی بی حضرت
زینب (س) دیگر اسیری نکشد با پا نهادن در دفاع از حرم ایشان.

15/3/1395