ما برای موفقیت در روابط خانوادگی، شغلی و اجتماعی خود نیازمند یک پل ارتباطی محکم و قوی هستیم و تا این پل ارتباطی قوی وجود نداشته باشد، اطلاعاتی بین ما و اطرافیان رد و بدل نمی شود؛ در رابطه با فرزند نیز اگر می خواهیم تعامل و ارزش های اخلاقی ما را بپذیرد، در ابتدا باید به فکر تحکیم پل ارتباطی بین خود و او باشیم.

این پل ارتباطی راهی است که پیام ها، دستورات، قوانین و ارزش ها را از خود عبور می دهد و اگر وجود نداشته باشد ما نمی توانیم اصولی را که می خواهیم، به فرزندمان منتقل کنیم؛ بنابراین هدف اصلی از تربیت کودکان، پرورش افرادی مستقل، توانمند، مسوول و با اعتماد به نفس است که از رشد اخلاقی و اجتماعی مناسب برخوردار باشند.

این پل ارتباطی، مجموعه ای از دانش و مهارت های تربیت کودکان به روشی سازنده و غیر مخرب است و راهی برای اینکه توانایی ها و مهارت های آنان را رشد دهیم و مشکلات رفتاری را اداره کنیم.

شاید گذاشتن وقت و زمان برای کودکان در زندگی پر مشغله امروزی کاری سخت باشد، اما کیفیت این زمان بیشتر از کمیت آن اهمیت دارد؛ از هر فرصتی مثل زمان های کوتاه چند دقیقه ای نیز می توان استفاده کرد تا با کودک حرف بزنیم و به او توجه کنیم.

کودکان دوست دارند که با پدر و مادرشان کار و فعالیتی را به طور مشترک انجام دهند؛ پس توصیه می شود زمان هایی را در هفته به فعالیتی اختصاص دهیم که مورد علاقه کودک است و البته فراموش نکنیم که نیازها و علایق کودکان بر اساس سن، جنسیت و عوامل دیگر با هم متفاوت است.

پختن یک کیک یا غذای مورد علاقه کودک، شستن ماشین، آب دادن باغچه، توپ بازی، انجام یک بازی رایانه ای، رفتن به پارک یا استخر، خواندن یک کتاب داستان و یا گوش دادن به موسیقی، از جمله فعالیت های لذت بخش برای کودکان است.

می توان از هر فرصتی برای حرف زدن با کودک استفاده کرد؛ مثل زمانی که او سراغ شما می آید تا سوالی بپرسد؛ زمانی که با کودک تنها در منزل هستید یا با هم برای گردش یا کاری بیرون رفته اید؛ یا زمانی که کودک با شما صحبت می کند، باید با علاقه به حرف هایش گوش دهید و به احساسات و فکرهایش توجه کنید.

همچنین نشان دادن عواطف و احساسات مثبت باعث احساس اطمینان و پیوند امن با والدین می شود؛ نوازش کردن، در آغوش گرفتن، لمس کردن و بوسیدن کودک، از راه های نشان دادن احساسات است؛ البته هنگام نشان دادن احساسات باید سن و شرایط کودک را در نظر بگیریم؛ فراموش نکنیم که کودکان بیش از همه نیازمند توجه، تحسین، تعریف و احساسات مثبت هستند، پس به آنها بگوییم که دوستشان داریم و به وجودشان افتخار می کنیم و هم در رفتار و عمل این احساس را نشان دهیم، مثل دادن هدیه مورد علاقه او در روز تولدش، تلفنی کوتاه از محل کار و گفتن یک جمله زیبا به او.

تحسین کودک باعث بهبود ارتباط والد – کودک و افزایش رفتارهای مثبت و مناسب در کودک می شود؛ راه های مختلفی برای تعریف و تمجید از کودک وجود دارد که البته در بین کودکان متفاوت است و بسته به سن، جنسیت و علایق و خواسته های کودک می تواند انتخاب شود.

«راضیه جامعی»، کارشناس سلامت روان مرکز بهداشت شهدای انقلاب شیراز