دکتر«مقداد قاسمی گرجی»، عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز، متولد ۱۳۶۸ در قائم‌شهر است؛ پزشکی که مسیر علمی‌اش از همان سال‌های کودکی متقاوت از سایر افراد، آغاز شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شیراز، او در سه‌سالگی خواندن و نوشتن منابع درسی را شروع کرد و در ۱۵سالگی وارد دوره پزشکی عمومی شد. سپس بدون وقفه، به‌عنوان دانشجوی برتر، مستقیماً وارد دوره تخصصی جراحی عمومی شد؛ دوره‌ای که در آن عنوان «دستیار برتر استان» و رتبه برتر ارتقای جراحی کشور در سال ۱۳۹۷ را کسب کرد.

پس از اتمام دوره رزیدنتی نیز در آزمون بورد جراحی، رتبه برتر کشور شد و سپس رتبه نخست آزمون فوق تخصص جراحی عروق و اندوواسکولار را به دست آورد و امروز، او یکی از جوان‌ترین جراحان فوق‌تخصص عروق در ایران است.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز می‌گوید: من همیشه فکر می‌کنم جراحی عروق، فقط یک رشته نیست؛ روبه‌رو شدنِ هرروزه با انسانی است که درست روی مرز ایستاده؛ مرز میان بودن و نبودن، مرز میان مرگ و زندگی، لحظاتی که به یک معنا عادت نمی‌شوند و هر بار، انگار برای اولین بار قلب آدم را تکان می‌دهند.

لحظاتی که هیچ‌وقت تکراری نمی‌شوند

به گفته وی، در جراحی عروق، لحظات انسانی بسیار زیادند؛ شاید بیشتر از رشته‌های دیگر چون نتیجه کار خیلی وقت‌ها در لحظه مشخص می‌شود؛‌ همان‌جا، همان شب، همان دقایق.

آن مردی که نیمه‌شب خداحافظی می‌کرد!

بیماری داشتم که چهار فرزند داشت. به‌خاطر مشکلات قلبی نمی‌توانست عمل شود و تحت نظر بود. صبح جمعه چهار صبح، به‌طور ناگهانی آنوریسم آئورت( یکی از رگ های قلب) پاره شد. بیمار با فشار پایین، رنگ پریده و درحال خداحافظی با فرزندانش بود که به ما مراجعه کرد.

واقعاً امیدی به زنده بودنش نبود؛ کراتینین بالا، وسعت پارگی زیاد و خون زیادی هم از دست داده بود، مشکل قلبی شدید هم داشت.

بااین‌حال بیمار را به اتاق عمل بردیم، عمل از چهار تا هشت صبح طول کشید، بعد از عمل، بیمار به بخش مراقبت های ویژه منتقل شد و بعد از چند روز فرزندانش که برای عیادت او آمده بودند ناباورانه از حال خوب پدرشان گریه می‌کردند و این یکی از خاطرات شیرین کاری من است که توانستم عشق و محبت را به خانواده‌ این پدر برگردانم.

اولین عمل‌هایی که هیچ‌وقت فراموش نمی‌شوند

دکتر مقداد گرجی از اولین جراحی خود می گوید: اولین عملم به‌عنوان اتندینگ، یک تومور کاروتید بادی در گردن بود( تومور کاروتید بادی، توموری است که در کنار گردن قرار دارد، جایی که شریان کاروتید بزرگ به رگ های خونی کوچکتر منشعب می‌ شود تا خون را به مغز و بافت نرم گردن و صورت منتقل کند) عمل سنگینی بود.حس عجیبی داشتم. نه غرور بلکه یک آرامش؛ این‌ها لحظاتی هستند که به من یادآوری می‌کنند چرا این مسیری که آمده ام ارزش دارد.

اعتماد مردم مهم ترین دستاورد من در این سال‌هاست

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی می گوید: جراحی عروق، عمل پرخطری است و همیشه درصدی از عوارض ممکن است؛ بارها شده بیمار فوت شده اما خانواده‌اش آمده‌اند و قدرانی کرده اند و گفته‌اند:می‌دانیم شما نهایت تلاش خود را کردید.

این رابطه، این اعتماد، چیزی است که باعث می‌شود جراح از عوارض نترسد؛ چون می‌داند خانواده درک می کنند، تلاش واقعی چه بوده است.

آینده پزشکی، ساختن است نه مهاجرت

او بر این باور است که آینده پزشکی ساختن است نه مهاجرت. من به دانشجوهایم همیشه می‌گویم: ما حق داریم مطالبه‌گر باشیم، اما حق نداریم کار را رها کنیم با تمام موانع اگر هرکسی گوشه کار را بگیرد، آینده تغییر می‌کند، نگاه و تعریف ما از موفقیت باید از نگاه صرف مادی به نگاه جامع تری تغییر کند تا سطح آموزش و درمان ارتقا یابد.

این عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی شیراز در دو سال اخیر موفق به چاپ حدود ۸ کتاب و انتشار ۱۲ مقاله علمی در مجلات معتبر دنیا شده است که نتایج این تلاش ابداع تکنیک ها و متد های بروز جراحی عروق در کشور و در فارس بوده اند.

مسیر او صرف تحصیل شخصی نبوده و تلاش کرده است تا تجارت و دانش خود را به صورت کلاس‌های آنلاین رایگان، کارگاه‌ها و سایت آموزشی در اختیار علاقمندان بگذارد تا این راه پرافتخار ادامه پیدا کند.

او می گوید: بزرگ‌ترین دستاورد من در این سال ها «اعتماد» است، اعتماد دانشجویانی که قصد مهاجرت داشتند اما ماندند، اعتماد بیمارانی که سال‌ها بعد با حال خوب پیام تشکر می‌ فرستند، اعتماد اساتید و همکاران خوبم و باید گفت: ارزش واقعی کار، همین اعتماد صادقانه است.

پایان خبر